Jak wy­brać or­ga­ni­za­to­ra wy­pra­wy?

Na­le­żę do lu­dzi, któ­rzy źle zno­szą zor­ga­ni­zo­wa­ne wy­ciecz­ki. Jaz­da pięć­dzie­się­cio­o­so­bo­wym au­to­ka­rem, za­li­cza­jąc po dro­dze skle­py z pa­miąt­ka­mi, skó­ra­mi, bi­żu­te­rią, zło­tem, sre­brem i mi­lio­nem in­nych nie­po­trzeb­nych przed­mio­tów, to per­spek­ty­wa któ­ra znie­chę­ci­ła­by mnie do po­dró­ży na­wet ku naj­bar­dziej fo­to­ge­nicz­nym kra­job­ra­zom.

Zre­sztą, zdjęć naj­cie­kaw­szych miejsc z da­ne­go re­gio­nu nie zro­bi­my pod­czas wy­ciecz­ki au­to­ka­ro­wej, bo au­to­kar nie wje­dzie na nie­do­stęp­ne szla­ki, nie wspo­mi­na­jąc już o tym, że ciąg­le ktoś wcho­dzi w kadr. Na trek­king pięć­dzie­się­cio­o­so­bo­wej gru­py też bym nie li­czył :-). No i oczy­wi­ście trze­ba je­szcze za­pła­cić za or­ga­ni­za­cję im­pre­zy wszyst­kim po­śre­dni­kom.

Pod­su­mo­wu­jąc – mnie stan­dar­do­we wy­ciecz­ki nie in­te­re­su­ją :-). Je­śli z ko­lei po­pro­si­my fir­mę w Pol­sce o or­ga­ni­za­cję wy­pra­wy nie­stan­dar­do­wej (dla ma­łej li­czby osób i z in­dy­wi­dual­nym pla­nem), to nie bę­dzie to nie­moż­li­we, ale ko­szty bę­dą wy­so­kie.

Co wo­bec te­go ro­bić? Ma­my dwa wy­jścia. Mo­że­my po­je­chać „w ciem­no”. Prze­mie­szczać się środ­ka­mi ko­mu­ni­ka­cji pub­licz­nej, ho­te­li szu­kać na miej­scu. Nie­któ­rzy pre­fe­ru­ją ta­kie roz­wią­za­nie, je­dnak my z kil­ku po­wo­dów zre­zyg­no­wa­liś­my z te­go. Po pier­wsze, wo­zi­my ze so­bą bar­dzo du­żo cięż­kie­go i dro­gie­go sprzę­tu, po dru­gie, po­dróż ko­mu­ni­ka­cją pub­licz­ną ozna­cza ko­nie­czność do­sto­so­wa­nia się do kon­kret­nych go­dzin i tras (naj­lep­sze zdję­cia ro­bi się po­za tra­są), a po przy­by­ciu do no­we­go miej­sca chce­my – za­nim się ściem­ni – ro­bić zdję­cia, a nie szu­kać ho­te­lu.

Au­to­bus „li­nio­wy” w Ke­nii.

Or­ga­ni­za­tor ideal­ny

Za­zwy­czaj więc po­sił­ku­je­my się po­mo­cą or­ga­ni­za­to­ra, ale lo­kal­ne­go. In­ny­mi sło­wy, szu­ka­my fir­my tu­ry­stycz­nej, któ­ra zna lo­kal­ne rea­lia i od któ­rej moż­na wy­na­jąć sa­mo­chód z kie­row­cą, ale któ­ra nie bę­dzie nas mę­czyć prze­wo­dni­kiem ciąg­ną­cym nas do za­przy­jaź­nio­nych re­stau­ra­cji.

Naj­pierw, (po­sił­ku­jąc się włas­nym do­świad­cze­niem, ma­pa­mi, prze­wo­dni­ka­mi, In­ter­ne­tem) ukła­da­my dość dok­ła­dny plan wy­pra­wy: z da­ta­mi, sza­co­wa­ny­mi go­dzi­na­mi prze­jaz­dów, miej­sca­mi po­sto­ju, cza­sem prze­wi­dzia­nym na zwie­dza­nie waż­niej­szych (klu­czo­wych) miejsc, itp. Ten plan (oczy­wi­ście w ję­zy­ku an­giel­skim) wy­sy­ła­my do firm w kra­ju do­ce­lo­wym z py­ta­niem o moż­li­wość rea­li­za­cji. Je­szcze mi się nie zda­rzy­ło, że­bym na ta­kie za­py­ta­nie nie otrzy­mał od­po­wie­dzi :-). Ale od­po­wie­dzi są róż­ne. Po od­po­wie­dzi ich po­zna­cie :-). Ci co bę­dą klu­czyć, że pla­nu nie da się zrea­li­zo­wać, że pro­po­nu­ją nam to lub tam­to, od­sy­ła­ją do „pa­kie­tów” na stro­nie in­ter­ne­to­wej, itp. – od­pa­da­ją z gry.

W koń­cu je­dnak uda­je się wy­brać tę fir­mę, z któ­rą po­je­dzie­my i z nią pro­wa­dzi­my ne­go­cja­cje do koń­ca, do ostat­nie­go szcze­gó­łu :-). Ja wiem, że nie­któ­rzy po­dróż­ni­cy uwa­ża­ją, że tro­chę spon­ta­nicz­no­ści nie za­szko­dzi, ale – tu cho­dzi o na­sze pie­nią­dze. Je­śli cze­goś na tym eta­pie nie usta­li­my (np. czy w ce­nie są opła­ty we­jścio­we do ja­kie­goś re­zer­wa­tu, opła­ty dro­go­we, po­dat­ki, itp.), to mo­że­my być pra­wie pe­wni, że ui­ści­my te opła­ty na miej­scu. Przy­kła­dy: w cza­sie ostat­niej po­dró­ży w Hi­ma­la­je je­den z kie­row­ców za­żą­dał od nas pie­nię­dzy na opła­ty dro­go­we, do­pie­ro wy­ję­cie pod­pi­sa­nej umo­wy, w któ­rej by­ło na­pi­sa­ne, że w ce­nie opła­ty dro­go­we są uwzglę­dnio­ne, spra­wę roz­wią­za­ło. W je­dnym z ho­te­li na­to­miast pró­bo­wa­no po­li­czyć nam opła­tę za do­dat­ko­we łóż­ko w po­ko­ju w wy­so­ko­ści więk­szej od ce­ny za po­kój dwu­o­so­bo­wy :-). Znów wy­ję­cie kar­tki z wy­dru­ko­wa­ny­mi wcześ­niej­szy­mi usta­le­nia­mi ura­to­wa­ło sy­tua­cję.

Moż­na oczy­wi­ście wy­brać wa­riant pośred­ni. Tak zro­bi­liś­my w cza­sie dru­giej wy­pra­wy do Ke­nii. Bę­dąc w Nai­ro­bi od­wie­dzi­liś­my kil­ka firm or­ga­ni­zu­ją­cych sa­fa­ri. Spoś­ród ofert tych firm wy­bra­liś­my na­szym zda­niem naj­lep­szą i po­je­cha­liś­my. Ale to mo­im zda­niem nie jest dob­re roz­wią­za­nie. Nie je­steś­my prze­cież w sta­nie spraw­dzić zbyt wie­lu ofert. A nie­któ­re po­mys­ły wy­ma­ga­ją je­dnak od biu­ra wcześ­niej­sze­go przy­go­to­wa­nia się, spraw­dze­nia moż­li­wo­ści rea­li­za­cji po­mys­łu, itp.

Podsumowując – każ­dy spo­sób po­dró­żo­wa­nia ma swo­je plu­sy i mi­nu­sy. Je­śli masz du­żo cza­su i żad­nych kon­kret­nych pla­nów, mo­żesz so­bie poz­wo­lić na wię­cej impro­wi­za­cji. Je­śli masz kon­kret­ny plan do zrea­li­zo­wa­nia, nie trać cza­su na po­szu­ki­wa­nie tran­spor­tu czy noc­le­gu.

Martyna Nawrocka, Ko­sza­lin, grudzień 2019